Tyssefossen 13. september 2009
Tyssefossen, når eg ser deg slik
med dine kvite slør, du er unik
slik har du synt deg fram i alle år
og med din velde pryda bygda vår.
Ja, det er ikkje så ofte vi får sjå den flotte fossen slik som dette. Men det hender, og då gjeld det å nyte det. Etter som eg har vakse opp i nærleiken av denne fossen, så er det slik eg hugsar den. Då Tyssevatnet vart regulert, vart det brått slutt på denne naturperla. Ja, når den mektige fosseduren vart borte, hugsar eg at det vart vanskeleg å få sove ! Og ofte gjekk turen inn til fossefoten der ein kunne få dusje i spruten frå dei brølande vassmengdene.
Men akk, elektrisk kraft har vi gjort oss avhengig av, og dermed ofra vi denne perla. Men vi får trøste oss med det at av dette vert det vel rein energi...
Vi får håpe ikkje alle fossar må lide den same skjebna. Vi treng meir og meir energi, seier dei. Men ingen spør kva vi treng den til. Når veit vi at vi har nok? Når veit vi at vi har for lite?
SvarSlettNei takke meg til!
Når veit vi at vi har nok, ja. Eit godt spørsmål. Vi har opparbeidd oss ein høg levestandard. Og det har vorte slik med oss at alt må auke liksom. Produksjonen i ei bedrift må auke heile tida. At det held seg stabilt, er ikkje godt nok, nei det må vekse. Overskot må verte større for kvart år, hviss ikkje så er det visst noko som er gale. I takt med vårt levesett og streben etter å verte større og større, så aukar sjølsagt også behovet for meir energi.
SvarSlettDet som eg ofte har undra meg på er at når alt berre skal vekse og verte større heile tida, vil det då ein gong verte for stort ? Eller...?